یک سیاهچاله گرسنه در نزدیکترین فاصله به زمین کشف شد
تاریخ انتشار: ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۸۴۹۴۹
ستارهشناسان دانشگاه «امآیتی» با مقایسه نقشههای کیهان، نزدیکترین نمونه از یک سیاهچاله که ستارهای را میبلعد، کشف کردند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، مدتها پیش در کهکشانی نه چندان دور، یک سیاهچاله کلانجرم، ستارهای را در مرکز کهکشان «انجیسی ۷۳۹۲»(NGC ۷۳۹۲) تکهتکه کرد. تشعشع نور ناشی از این رویداد سرانجام در سال ۲۰۱۴ به زمین رسید و ستارهشناسان به تازگی آن را در دادههای خود کشف کردهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این فوران تازه کشفشده که از مرکز انجیسی ۷۳۹۲ سرچشمه میگیرد، نزدیکترین نمونه از یک «رویداد اختلال جزر و مد»(TDE) است که در آن، یک ستاره توسط کشش گرانشی شدید سیاهچاله از هم میپاشد.
این سیاهچاله گرسنه تقریبا در فاصله ۱۳۷ میلیون سال نوری از زمین یا حدود ۳۵ میلیون برابر فاصله «پروکسیما قنطورس»(Proxima Centauri) تا خورشید مشاهده شد که نزدیکترین ستاره به خورشید است. ستارهشناسان تاکنون تنها حدود ۱۰۰ مورد از این رویدادها را رصد کردهاند و این یکی چهار برابر نزدیکتر از صاحب پیشین عنوان «نزدیکترین TDE به زمین» است. دانشمندان این TDE را در طول موج فروسرخ کشف کردند و کشف آنها در این طول موج، با بسیاری از تشخیصهای متداول TDE که معمولا در پرتوهای ایکس، فرابنفش و مرئی ارائه میشوند، متفاوت است.
«کریستوس پاناژیوتو»(Christos Panagiotou)، ستارهشناس دانشگاه «امآیتی»(MIT) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: یافتن این TDE نزدیک بدین معناست که از نظر آماری باید تعداد زیادی از این رویدادها وجود داشته باشند که روشهای سنتی نتوانستهاند آنها را تشخیص دهند. بنابراین، اگر میخواهیم تصویر کاملی را از سیاهچالهها و کهکشانهای میزبان آنها داشته باشیم، باید تلاش کنیم تا آنها را در طول موج فروسرخ بیابیم.
چهار عکس از یک لکه درخشان نور که معلوم شد سیاهچالهای در حال بلعیدن ستارهای در یک کهکشان دور استپاناژیوتو و همکارانش پس از نخستین مشاهده TDE در رصدهای تلسکوپ فضایی «نئووایز»(NEOWISE)، دادههای به دست آمده از رصدخانهها و تلسکوپهای فضایی دیگر را بررسی کردند تا اطلاعات بیشتری را در مورد سیاهچاله بزرگ کهکشان انجیسی ۷۳۹۲ پیدا کنند. آنها میخواستند این معما را حل کنند که چرا TDE مورد نظر فقط در طول موج فروسرخ ظاهر میشود؛ نه اینکه مانند بقیه سیاهچالهها خود را در طول موجهای پرانرژیتر نشان دهد.
نمونههای TDE کشفشده پیشین، بیشتر در کهکشانهای به اصطلاح سبز ظاهر شدهاند که اگرچه به اندازه کهکشانهای آبی فعالتر ستاره ایجاد نمیکنند اما مانند کهکشانهای قرمز کاملا به ستارهسازی پایان نمیدهند. انجیسی ۷۳۹۲، یک کهکشان آبی است که ستارههای جدید زیادی را به وجود میآورد و غبار زیادی را در این فرآیند ایجاد میکند. این گرد و غبار میتواند مرکز کهکشان را که محل زندگی سیاهچاله بزرگ است، در نور مرئی و فرابنفش پنهان کند اما نور فروسرخ، ستارهشناسان را قادر میسازد تا از میان آن غبار نگاه کنند و ببینند چه اتفاقی میافتد.
یافتههای این پژوهش نشان میدهند که ستارهشناسان باید در نور فروسرخ نیز به دنبال TDE باشند. با جستجوی TDE در فروسرخ، دانشمندان میتوانند یک گام به درک چگونگی فروخوردن سیاهچالهها در ستارهها نزدیکتر شوند.
«سووی گزاری»(Suvi Gezari)، ستارهشناس «مؤسسه علمی تلسکوپ فضایی»(STScI) که در این پژوهش شرکت نداشت، گفت: استفاده از بررسیهای فروسرخ برای دریافت پژواک غبار نمونههای مبهم TDE قبلا به ما نشان داده است که در کهکشانهای غبارآلود و ستارهزا، جمعیتی از TDE وجود دارد که ما آنها را گم کردهایم.
این پژوهش، در «The Astrophysical Journal Letters» به چاپ رسید.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: سیاهچاله کهکشان ستاره زایی ناسا زلزله اسپیس ایکس تلسکوپ فضایی هابل دانشگاه های علوم پزشکی جهاد دانشگاهی وزارت بهداشت دانشگاه پيام نور ناسا دانشگاه های علوم پزشکی جهاد دانشگاهی زلزله ستاره شناسان نزدیک ترین طول موج سیاه چاله ستاره ای نزدیک تر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۸۴۹۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موجودات فضایی احتمالا به این دلیل منقرض شدهاند!
ایتنا - یک ستاره شناس معروف با ارائه نظریهای جدید احتمال میدهد موجودات فضایی در اثر انفجارهای پرتو گاما منقرض شده باشند.
دکتر فردریک والتر، استاد نجوم دانشگاه استونی بروک نیویورک، معتقد است که انفجارهای پرانرژی پرتو گاما که در کهکشانهای دوردست مشاهده شدهاند، میتوانند دلیل اصلی عدم برقراری ارتباط میان موجودات فضایی و انسانها باشند.
بر اساس گزارش روزنامه دیلی میل، والتر در نظریه جدید خود میگوید: محتمل ترین سناریو این است که تمدنهای فضایی در اثر انفجارهای پرتوگاما نابود و منقرض شده اند.
انفجارهای پرتو گاما یا GRB که ناسا آنها را قوی ترین انفجارهای جهان می نامد، هنگامی رخ می دهند که سوخت هسته ای قلب ستارگان غول پیکر پایان می یابد و آنها زیر فشار وزن خود فرو میریزند و انرژی گرانشی عظیمی را آزاد می کنند.
والتر توضیح می دهد: این پرتوها بسیار متمرکز هستند و اگر در سطح یک کهکشان گسترش یابند، می توانند تقریباً ۱۰ درصد از سیارات آن کهکشان را تحت تاثیر قرار دهند.
وی معتقد است که این تنها یکی از تفسیرهای ممکن است و آن را "نوعی بیماری" توصیف می کند.
بر اساس مطالعات چندین دهه رصدخانه پرتو گامای کمپتون ناسا، این انفجارها در کهکشان راه شیری که زمین در آن قرار دارد، نسبتاً نادرند. اما در کهکشانهای دوردست، این پدیده بسیار رایجتر است.
به گفته والتر، برآوردها نشان می دهد که هر ۱۰۰ میلیون سال یا حدود آن، یک انفجار پرتوگاما در هر کهکشان رخ می دهد.
وی اضافه کرد: در فاصله یک میلیارد سال، می توان انتظار داشت که تعداد زیادی از تمدن ها، در صورت وجود، نابود شوند.